dwie doby

Wcześniej już pisałam, że mojej mamie w zeszły piątek wycięto nerkę. Wszystko szło jak po maśle. We wtorek miała iść do domu, aż tu się rano we wtorek okazało, że straciła pamięć i nie wie dlaczego jest w szpitalu. Nie pamiętała nic mniej więcej z dwóch ostatnich tygodni. Nie pamiętała co się 5 minut wcześniej do niej mówiło. Zrobili jej na cito tomograf głowy, żeby wykluczyć jakiś guz, udar, czy coś tam innego. Na szczęście w głowie jest czysto. Mama powoli odzyskuje pamięć. Ja wzięłam sobie urlop, żeby ją dopilnować, bo wypuścili ją do domu. Dziś już potrafi poskładać wydarzenia z pobytu w szpitalu i zdaje sobie sprawę, że miała taką przygodę z zanikiem pamięci. Jej jest juz lepiej, a ja mam mega doła. Chyba zaczyna mnie odpuszczać stres. Dziś spałam u niej i myślę, że jest już na tyle dobrze, że spokojnie może zostać trochę sama. W sumie też nie jest wskazane, żeby małe dzieci ciągle kręciły jej się po domu. Tak więc dwie doby jestem jak w amoku i z pełnym wyczuleniem na to co mówi i robi moja mama.

Dawno już nie miałam takiego nastroju jak dziś, łzy same mi się cisną do oczu. Jestem gruba i do niczego i jak widać pocieszam się czekoladą i drutami. Do skończenia sweterka brakuje około 10 cm rękawa i przyszycie guzików, a pudełko czekoladek po zjedzeniu pięciu wylądowało w szafce. Prawda, że jutro będzie lepiej? A jak nie?

I żeby nie było za prosto to poplątały mi się całkiem włóczki buuu pewnie gdybym była bogata i miała ten luksus, że nie musiałabym oglądać każdego grosza z dwóch stron to pewnie bym sobie kupiła takie cudo i pewnie włóczka by się nie plątała