psi tydzień zakończony

Życie przed nami stawia różne wyzwania, problemy i sytuacje na które czasami nie mamy zupełnie wpływu. Ten tydzień obfitował we wszystkie skrajne emocje. Od współczucia, po złość a na końcu radość. W tym tygodniu jedna psia nędza znalazła swój dom. Dom ukochany, dom ciepły i dom bezpieczny. Pies się przybłąkał do nas na działkę. Mały, wystraszony, kudłaty. Padał deszcz, było zimno a on był głodny, ale jakoś sobie radził. Sympatyczny Pan Mąż codziennie jeździł i cierpliwie prowadził proces oswajania. Na samym początku psiak był bardzo nieufny, nie można było do niego podejść bo zwiewał i tylko obserwował z odległości. W środę ta psia nędza na tyle się odważyła, że sama wskoczyła do naszego samochodu jak małż wracał do domu. No i tym oto sposobem stałam się posiadaczem drugiego psa. Weterynarz odpchlił sierściucha, odrobaczył, ale wykąpać pozwolił dopiero w sobotę. Pies jest niesamowity. Z każdym dniem bardziej ufny i kochany. Nie został z nami. Ma ukochany, ciepły dom u mojej teściowej. Zatem przedstawiam Wam nowego członka naszej rodziny: oto Biszkopt – kundel około 1,5 roku. Mądry, wesoły, pozbawiony agresji w stosunku do dzieci i innych zwierząt.

A krążąc wokół tematu psiego byliśmy dziś na Międzynarodowej Wystawie Psów. Właściwie jeździmy na nią co roku. Uwielbiam oglądać wszystkie te pięknoty.

Te ogromne ;)

i te bardziej kudłate

i jeszcze bardziej – hmmmmm – no właśnie co bardziej ;)

wszystkie były piękne

Lubię bardzo takie rodzinne spacery

Przy okazji jesiennego spaceru Kochany mój Małżonek mógł wreszcie zaprezentować swój nowy kominek. Widzę, że się polubili i ładnie im razem ;)

wzór: Rama Lama by Justyna Lorkowska

włóczka: YanArt Charisma, YanArt Magic

druty: KP 4,5mm 5,0mm 4,0mm

A na koniec z życzeniami udanego tygodnia, spokojnego i wolnego od trosk trzy garści kasztanów – jesień przyszła jak nic

Criollo

Mam ogromną przyjemność zaprezentować kolejny sweterek, który był testem dla Lete. Uwielbiam kolor czerwony, taki malinowy.


Zdjęcia zostały zrobione ostatniego ciepłego dnia lata. buuu a teraz tak chłodno

Biżuteria jest mojej produkcji. Pare lat temu pochłaniało to cały mój wolny czas. Wtedy kamyczki - teraz włóczki ;)

wzór: Criollo by Justyna Lorkowska
włóczka: Zitron Trekking 6 ply
druty: KP3,25mm
Niestety sweterka już nie mam :) Został mi skradziony przez mamusię. Niech jej się dobrze nosi :) a ja zrobię sobie cos nowego hihihi

mniam

Dziś nie będzie o włóczkach a o jedzeniu. Ostatnio z przerażeniem stwierdziłam, że w sklepie można kupić masło, które nie jest masłem, mleko które nie jest mlekiem, a śmietana jest jakimś obrzydliwym miksem. Nie zgadzam się na takie jedzenie. Staram się szukać produktów, które są naturalne i dalekie od tych syfów. Dlatego u mnie w domu króluje zupa dyniowa:

z prawdziwej dyni, którą mogę kupić z pobliskiego pola. Fachowa porada pani, która te dynie hoduje pozwala na wybór najodpowiedniejszego okazu. Dynia Hokaido nadaje się świetnie na zupkę jak i na surówkę z jabłkiem. Wystarczy dynię pokroić, poddusić na maśle,

zalać bulionem, doprawić czosnkiem, imbirem, solą i pieprzem, pogotować potem zmiksować i posypać grzankami. I można wcinać samo zdrowie :)

A wracając do mojego wkurzenia zakupowego, to dosłownie obrzydły mi wędliny. Są bez smaku, jak papier toaletowy i robią się śliskie na drugi dzień od zakupu. Jak tylko mogę staram się kupować nie te piękne hipermarketowe, ale takie swojskie pachnące dymem.

Zupełnie mi to nie przeszkadza, że mają trochę tłuszczyku, że są nierówne, ale przynamniej nie wypływa z nich obrzydliwa słona woda z jakimiś chemikaliami, którą są nastrzykiwane te piękne sklepowe.

Zła jestem na jakość produktów spożywczych i nie mówię tu o jakichś wyszukanych, ale o tych podstawowych. W serze białym sernikowym, który można kupić w wiaderku praktycznie nie znajdzie się sera. Przerażające to. Sięgam coraz częściej do starych przepisów. Do takich sprawdzonych. Przestałam piec serniki z wiaderkowego cuda. Nie daję się już nabrać. W moim serniku jest kilo najzwyklejszego sera z kostki, który moja mama musi zamówić w sklepie specjalnie, bo się nie sprzedaje. Przerażające.

Wolę poświęcić chwilkę więcej czasu na wykonanie takiego ciasta ale przynajmniej wiem, że zawartość sera w serze jest odpowiednia.

Przeraża mnie fakt fałszowania jedzenia i sprytne zabiegi marketingowe, żeby nas na to nabrać.

Jak człowiek przejdzie się po hipermarkecie, powoli i poczyta etykiety kupowanych produktów to włos na głowie staje. Spróbuj choć raz to zrobić. Sprawdź np. ile jest chrzanu w chrzanie….

No dobra mamy niedzielę, a ja długo mogłabym o tym żarciu marudzić :)

Małą prywatę urządzę i pokażę za to dumę hodowlaną mojego męża. Piotr jest fanatykiem ostrych potraw. Już nic nie jest w stanie go zaskoczyć ostrością. Szuka nowych wyzwań aż sobie wyhodował diabła nie papryczkę ;)

 

Powiem tak. To maleństwo potrafi zamordować dwa razy. Na wejściu i na wyjściu. Jak ziarenko pieprzu ma moc 100-600 SHU to ta mała pomarańczowa, niewinnie wyglądająca papryczka ma 100000-325000 SHU. heheh chłop mój lubi a jak lubi to niech cierpi :) ja sie nie tykam nawet

Alize

Połowa września za nami i mogę sie pochwalić pierwszymi jesiennymi dziergotkami na chłodniejsze dni.

wzory na wszystkie akcesoria: Alize Series by Elena Nodel

włóczka: YanArt Merino Exclusiv

Mnie sie wzorki podobają. Moim dziewczynkom też i to najważniejsze :)

Te pierwsze dwa tygodnie września mnie po prostu wykończyły. Bieganie z jednego zebrania szkolno-przedszkolnego na drugie dezorganizuje cały dzień. Okazało się, że Ewcia trafiła do grupy starszaków w której są dzieci o dwa lata starsze od niej. Panie zadecydowały, że w związku z tym, iż dla takich dzieci jest obowiązek rocznego przygotowania przedszkolnego. Kazała kupic książki do zerówki. Padłam z wrażenia i mocno się wystraszyłam. No jak to? Moja czterolatka ma być na równi z sześciolatkami. Dobrze, że przez te dwa tygodnie jakoś to się poukładało i panie doszły do wniosku, że czterolatki z Ewy grupy będą iść torem edukacji do ich wieku dostosowanym uffff – czyli książki o level niższe. Nie mam już strachu, że moje dziecko się zniechęci do edukacji.

A u Mai w szkole – hmmm – tak to prawda z czwartoklasistą siedzi się tak samo jak z pierwszakiem. Zmiana systemu nauki jest absorbująca zarówno dla Młodej jak i dla rodziców. Ona jeszcze nie do końca kuma o co chodzi i że to nie jest nauczanie zintegrowane, że trzeba powtarzać z lekcji na lekcję, że trzeba elegancko prowadzić zeszyty, które nie są brudnopisami. Ciągłe napominanie, przepisywanie i motywowanie. Mam nadzieję, że szybko wskoczy w te trybiki i zacznie to działać. Zapisaliśmy młodą też na dodatkowy angielski. Jestem z niej taka dumna, bo po napisaniu testu i rozmowie z anglikiem trafiła do grupy średniaków a myślałam, że edukacja tylko szkolna nie pozwoli na to.

A co u mnie. Ehhhh czasu nie mam na nic ;) dziś jest chyba pierwszy dzień w którym mam czas na normalne, domowe krzątanie. Moi pojechali z ranka do lasu na grzyby, a ja walczę ze sprzątaniem. ;)

A zapomniałabym się pochwalić. Będąc ostatnio u mamy dostałam ponad 2 kg włóczki. Włóczki wełnianej, mocno powiązanej i powęzełkowanej. Zaczęłam ją nawet przewijać i łączyć sprytnymi supełeczkami, żeby w robótce był jak najmniej widoczne. hehehe roboty na długie zimowe wieczory mam po same pachy.

Ma ktoś może pomysł co z tego udziergać? Chętnie przygarnę jakąś poradę bo kolory takie hmmmm wiewiórkowe raczej.

No dobra to ja pędzę dalej sprzątać, gotować i piec, bo dynia i sernik czekają w kolejce a i pewnie moje głodomory wrócą zaraz z lasu ;)

A tak zupełnie na koniec to chciałam zachęcić wszystkich Państwa do miłej lektury felietonów pisanych przez mojego Sympatycznego Małżonka. Z przymrużeniem oka piątkowe felietony, na których lekturę serdecznie zapraszam

starszaki

No i mamy wrzesień. Życie wróci do normalności. Niestety skończył się także mój urlop. Było miło, no ale się skończyło i na następny trzeba czekać do kolejnych wakacji.

O poranku całą rodziną zawieźliśmy Ewcię do przedszkola.

Jako doświadczony przedszkolak okazało się, że Ewa już kwalifikuje się do grupy starszaków. Jej grupa do Biedroneczki a znaczek w szatni to piękny żółty kwadracik :) Po pierwszej chwili tremy i delikatnego wstydu Ewcia dziarsko pobiegła do kolegów i tak jak zwykle nie miała czasu dać nam wszystkim buziaka na pożegnanie.

Kolejnym starszakiem w naszej rodzince jest Maja. Poważna czwartoklasistka. Podekscytowana do granic możliwości.

Juz nie dzieci, już młodzież ;) przynajmniej tak im się wydaje ;)

Nowi nauczyciele, nowa klasa, nowe przedmioty. Tylko przyjaciele wciąż ci sami :)

A od jutra – do szkoły z plecakiem, który z zawartością potrzebną we wtorkowym planie waży ciut mniej niż 6kg. Dobrze, że do szkoły jest tak blisko.