esmeralda

Tak jakoś mi się kojarzy ten kolor, który powstał na mojej drugiej próbie farbowania włóczki. Miał być turkus, ale jakoś nie wyszło. Wciągnęło mnie i zaczęłam dorzucać kolory i takie coś wyszło. Trochę się muszę przyznać, że zawsze mi sie marzyła taka zielono niebieska włóczka. To ją sobie taką z marzeń zrobiłam. Niestety nie mam jeszcze doświadczenia w tym temacie i jakbym miała powtórzyć to farbowanie to dodałabym ciutkę więcej farbki bo kolor w całym moteczku jest delikatny a ja miałam w głowie bardziej wyrazisty efekt. No nic, włóczka nie będzie podrasowana. Taka też mi się podoba bo jest taka jakby hmmm odbicie w wodzie. Jak jezioro. Dziwny kolor

Trochę nie potrafię go sfotografować, bo jak przychodzę do domu po pracy to jest już bardzo kiepskie światło.

Zaskoczyło mnie to farbowanie. Poprzednia włóczka “piła kolor” całe wieki a ta wchłaniała farbę do czystej wody. Efektowne to i moje dziewczynki stały nad garem z rozdziawionymi ustami jak z granatowej wody w chwileczkę zmów robiła się przeźroczysta. Może dlatego, że to było włókno z trzciny cukrowej araucania ronco czy jakoś tak. Teraz na warsztat poszła wełenka w stężeniu 80% na 20% akrylu. Nie mam w tej materii doświadczenia ale wydaje mi się, że kolor łapał bardzo fajnie a to, że jest taki delikatny to mój cykor przed dosypaniem większej ilości farbki a nie te 20% akrylu. Tak czy siak farbowało się ekstra, nic się nie skudliło ani sfilcowało. Tylko ten zapach mokrej kozy i octu bleee ;) dobrze, że po wyschnięciu jest już git.

Na 100% wiem, że kocham ten sport i to na bank nie ostatnia próba z farbkami. Kiedyś dojdę do ideału żeby być w pełni zadowoloną z efektu.

A o tym co będzie z tej mojej esmeraldy już wkrótce ;)

Pozdrawiam czwartkowo i dziękuję za wszystkie miłe słowa. Dodają mi niesamowicie dużo energii i radości.